MATKA BOŻA FIODOROWSKA
Tradycja glosi, że ikona Matki Bożej Fiodorowskiej napisana została przez św. Łukasza Ewangelistę, a odnaleziona przez jednego z książąt ruskich w kaplicy w miejscowości Gorodec. W miejscu odnaleziana ikony pobudowano monaster, gdzie też ją umieszczono. Gdy w XIII w. najeżdżające na Ruś wojska tatarskie zniszczyły Gorodec, uważano, że ikona spłonęła w pożarze. Jednakokazało się, że w cudowny sposób uratowała się z pożogi. Została odnaleziona na sośnie w pobliżu zniszczonego monasteru. Próby zdjęcia jej z drzewa nie przyniosły rezultatu – ikona unosiła się w powietrzu. W tym czasie mieszkańcy pobliskiej Kostromy mieli widzenie, że ikona była niesiona przez człowieka w bogatej zbroi, podobnej do tej, w jakiej przedstawiany jest na ikonach św. Teodor (ros. Fiodor). Dopiero, gdy osoby mające objawienie udały się na miejsce, ikonę można było zdjąć z sosny. Przeniesiono ją do cerkwi św. Teodora w Kostromie.
Ikona ta należy do najważniejszych ikon prawoslawia.
Jest to wizerunek w typie Matki Bożej Miłującej. Matka Boża czule przytula Dzieciątko, co symbolizuje pełen miłości, czułości i łaskawości stosunek Boga do człowieka. Maryja dłonią wskazuje na Jezusa, jako na Drogę, która wiedzie do zbawienia.
Tempera jajeczna na desce, złocenie, 30 x 40 cm
