ŚWIĘTY IGNACY LOYOLA 2
Św. Ignacy de Loyola żył na przełomie XV i XVI w. Pochodził ze szlacheckiej rodziny baskijskiej. Jako młodzieniec wiódł beztroskie, zawadijackie życie. Mając 26 lat wstąpił do wojska. Życie upływało mu na hazardowych grach oraz częstych pojedynkach, fascynowały go wojna i dworska sława. Po paru latach służby został poważnie ranny. Kula rozstrzaskała mu nogę i unieruchomiła na kilka lat. Podczas przewlekłej rekonwalescencji poprosił o jakąś lekturę: romans lub opowieść rycerską, ale z braku takowych dostał znajdujące się w domu pisma o życiu Chrystusa. To zapoczątkowało proces jego nawrócenia. Owocem jego przemyśleń, jako dojrzałego chrześcijanina, stały się słynne Ćwiczenia duchowe. Nauczał medytacji chrześcijańskiej – modlitwy ciszy i miłosnej obecności wobec utajonego w sercu Boga.
Na Sorbonie zaprzyjaźnił się miedzy innymi z Piotrem Faberem i Franciszkiem Ksawerym. Przyjażń ta stała się zalążkiem przyszłego zakonu jezuitów. W 1541 roku został przełożonym Towarzystwa Jezusowego i piastował ten urząd do 31 lipca 1556 roku, do dnia swojej śmierci. Został kanonizowany w 1622 r.
Tempera jajeczna na desce z kowczegiem,
złocenie,
20 x 25 cm
